A fermosura desta fresca serra,
e a sombra dos verdes castanheiros,
o manso caminhar destes ribeiros,
donde toda a tristeza se desterra;

o rouco som do mar, a estranha terra,
o esconder do sol pelos outeiros,
o recolher dos gados derradeiros,
das nuvens pelo ar a branda guerra;

enfim, tudo o que a rara natureza
com tanta variedade nos of'rece,
me está, senão te vejo, magoando.

Sem ti, tudo me enjoa e me aborrece;
sem ti, perpetuamente estou passando
nas mores alegrias, mor tristeza.

Lepota teh gozdičev, senca hladna
pod gostimi zelenimi kostanji,
pohlevni tek potoka po globanji,
od koder vsaka žalost je pregnana;

hripavi šum morja, bajna obala,
sončni zaton za griči, prek ravnine
počasnost vračajoče se živine
in sapa, ki oblake je scefrala;

in vse, kar v bujni pestrosti narava
daje prelepega, srce mi rani,
ki tvoje odsotnosti ne bo vzdržalo.

Brez tebe mi je vsaka stvar neprava
in mrzko vse. Tvoja odsotnost znani
v največji radosti največjo žalost.